Goedendag en welkom!
Als nieuwe bestuur van de Stichting Dorpshuis Soesterberg hebben wij de taak om ons vermogen zo snel mogelijk te investeren in (een deel van) een nieuw pand. De noodzaak daarvan behoeft geen toelichting maar de weg er naar toe is in nevelen en dampen gehuld. Wanneer begint het onderzoek naar de mogelijkheden rond de Marechausseekazerne? Niet een onderzoek naar inschattingen, verwachtingen of uitingen van voorlichting maar een onderzoek naar mogelijkheden, met enkel mensen die willen en kunnen helpen op beslissersniveau.
Ons bestuur heeft na vele indrukwekkende jaren trouwe dienst afscheid genomen van voorzitter Jean-Marie van Staveren. Zij leidde de organisatie en beheerde pand en taken decennia tot grote tevredenheid van tal van gebruikers en heeft zich meer dan kranig verzet, toen de gemeente besloot om de locatie van het dorpshuis te herbestemmen voor woningbouw. Een nieuwe locatie en een nieuw gebouw waren voor het bestuur zeer wel bespreekbaar, en er waren ook enkele uitstekende opties voor verhuizing naar het echte hart van het dorp. Evenwel: er bestonden nog helemaal geen ideeën en plannen bij de gemeente voor een nieuwe locatie en een nieuw pand. Het bestuur ging vanzelfsprekend niet akkoord met het weggooien van de ‘oude schoenen’ voordat er nieuwe zijn. Daarop besloot de gemeente om het dorpshuis te gaan “uitroken” zoals een wethouder het openhartig noemde. Van Staveren sprak met haar dorp, huis aan huis, tekende de meningen en gevoelens op en presenteerde deze met een schets voor de toekomst.
‘Uitroken’
Om te beginnen trok de gemeente al haar diensten terug uit het pand, en verbood gesubsidieerde clubs om gebruik te maken van ruimten in ons pand. Vervolgens werd de subsidie afgebouwd tot nul. Van Staveren beraadde zich op stappen ter verdediging en nam een gerenommeerd advocatenkantoor in de arm. Ook de huisbank verdiepte zich in de kwestie en besloot de Stichting te steunen met leningen om het pand te kunnen openhouden en te strijden voor een rechtvaardige afloop. Gebouw en grond dienden daarbij als onderpand. De daarop volgende jaren waren niet de gemakkelijkste maar van Staveren en haar bestuur en team slaagden er in om een wetenschappelijk verantwoord onderzoek te realiseren waarbij dorps-brede steun voor het verzet werd aangetoond. Alsmede steun voor behoud van passende voorzieningen voor onze gemeenschap van straks 10.000 inwoners. Inclusief concrete voorstellen. Met een verantwoord onderzoeksprotocol en heldere onderzoeksvragen werd het hele dorp bereikt, en volledige steun van ruim 92% van de inwoners opgetekend.
Rechters
Een lang proces volgde langs Rekenkamer, Burgerraadsman/Ombudsman, Kantonrechter, Civiele Rechter en zelfs de Raad van State. Zonder uitzondering stelden allen de Stichting in haar gelijk, met als gevolg dat de Gemeente werd veroordeeld tot betaling van een betamelijk bedrag voor pand en grond, en de plicht opgelegd kreeg om de Stichting te betrekken bij de realisering van een tenminste gelijkwaardige nieuwe voorziening. Insiders rond het Dorpshuis weten hoe groot de tol is geweest die de hele procesgang heeft geëist van de oud-voorzitter en de gemeenschap is haar voor altijd grote erkentelijkheid en dankbaarheid verschuldigd.
Nieuw bestuur
Toen de Stichting en haar vermogen veilig waren gingen we een periode in als fondsbeheerder. Voorzitter Van Staveren besloot terug te treden en de verdere gang van zaken over te laten in handen van een verse ploeg. Deze bestaat uit een advocaat, een bankier, een accountant, een administrateur en een waarnemend voorzitter. Eventuele besluiten worden in gezamenlijkheid genomen over de eindbestemming van het vermogen, in lijn met de statutaire doelstelling: Een (deel van een) nieuw multifunctioneel pand met aangelegen openbaar plat groen in het hart van het dorp, voor alle inwoners en hun gasten. Het huidige bestuur heeft als taak om aan de planvorming tot dat resultaat naar beste vermogen bij te dragen en kiest daarbij voor openheid en dialoog. Dat is de stand van zaken.
INTERVIEW
Complete versie interview voor een regionale krant – Oktober 2022
De Stichting ontving enkele schriftelijke vragen van een regionale krant, naar aanleiding van de briefwisseling met ‘Ons Netwerk’ in de Soester Courant. De vragen waren bestemd voor een achtergrondartikel in de krant (zie elders). Bij langere interviews wordt natuurlijk een redactionele selectie en volgorde bepaald voor de publicatie. Daarbij vallen onvermijdelijk zaken weg uit onze antwoorden, die sommigen misschien toch zouden kunnen interesseren. Om die reden plaatsen we hieronder alle vragen en de antwoorden die we bij deze gelegenheid gaven. Kern is het standpunt van de Stichting dat iedereen de geschiedenis echt moet gaan afsluiten en kiezen voor de toekomst als exclusief gezamenlijk onderwerp. Anders wordt het niks met ons dorpshart, en dat wil niemand tenslotte.
Journalist: “Vooraf: Het college heeft in de begroting 40.000 euro als eenmalige investering en daarna 180.000 euro structureel opgenomen voor een nieuwe sociaal-culturele voorziening in Soesterberg. Dat kan een bestaand of een nieuw gebouw worden.”
Voorzitter: Mooi toch ? Dat is structureel bijna een ton meer dan de Stichting destijds gemiddeld ontving. Nog geen ‘inhaalslag’ maar wel duidelijk vooruitgang.
Journalist vooraf: “Ik stel de vragen die de gewone lezer zich stelt, die dus eigenlijk nog van niks weet. Dat is het uitgangspunt van mijn vragen.”
Voorzitter: De gewone lezer in Soesterberg stelt zich bij ons weten hele andere vragen. En wie zich net als u even verder in de materie verdiept, weet precies waar die vragen over ons geld vandaag kwamen. Waarom denkt u dat er geen kip reageerde op de herhaalde oproep tot hulp van de lieden achter die vragen?
>start interview<
Journalist: 1. Is de Stichting Dorpshuis Soesterberg betrokken bij gesprekken van het college c.q. uitgenodigd voor gesprekken over een nieuwe sociaal-culturele voorziening in Soesterberg?
Voorzitter: Er zijn eerste contacten geweest ja, maar nog niet over de kazerne. Naast tijdelijke oplossingen werkt men ook naar een geschikte eindoplossing zou je denken. Een paar jaar geleden werd de Stichting gevraagd mee te denken over vestigen van het dorpshuis bij sporthal de ‘Banninghal’. Daarover konden we kort zijn want die optie was natuurlijk al herhaaldelijk bekeken en totaal ongeschikt bevonden. Als tussenoplossing zou zoiets kunnen, voor een deel van de kleinere functies zoals bijvoorbeeld ook in voormalig kinderdagverblijf ‘De Linde’ is geprobeerd. Vervolgens werden we gepolst voor een onderzoek naar de leegstaande ruimte onder nieuwbouw ‘DenBergh’. Eveneens denkbaar als tussenoplossing, zij het voor een nog kleiner deel van de taken. Het is daar veel te laag en te klein voor alle broodnodige functies. Versterkt geluid en grotere evenementen kun je natuurlijk helemaal vergeten daar. Wereldwijd is al honderden jaren bekend dat je een dorpshuis niet nabij woningen moet willen plaatsen. Laat staan eronder! De tijd is gekomen dat de gemeente serieus en rechtvaardig ook voor de Soesterbergers en hun gasten aan een definitieve oplossing gaat werken. Wij zijn er klaar voor.
Journalist: 2. Zo nee, waarom niet? Had u dat verwacht en zo ja, maakt u nog uw teleurstelling bekend hierover?
Voorzitter: N.v.t.
Journalist: 3. Zo ja, juicht u het toe dat u betrokken bent en waarom?
Voorzitter: Dat is toch niet meer dan normaal? De Stichting heeft ruim 55 jaar kennis en ervaring opgebouwd en vertegenwoordigt -wetenschappelijk aangetoond- ruim 90% van de dorpsbewoners. We hebben een landelijk netwerk met de beste adviseurs op gebied van eigentijdse multifunctionele voorzieningen. En we hebben natuurlijk een aanzienlijk fonds in te brengen. Dat helpt. Het plan dat we met de Soesterbergers formeel hebben ingediend als burgerinitiatief is de ideale oplossing. Raad van State, Rekenkamer, Gemeenteraad en civiele rechters hebben vastgesteld dat wij en ons voorstel onheus zijn behandeld destijds, en gewoon betrokken behoren te worden bij de eindoplossing. Ons vermogen is echter niet voor lapmiddelen. Op onze website hoort u het oud bondscoach Jan Zwartkruis op een filmpje mooi verwoorden: “het is een kwestie van willen en gunnen”.
Journalist: 4. Van de 8 ton van de stichting is ongeveer 3 ton over. Wat is er, in details, met die 5 ton (voormalig gemeenschapsgeld) gebeurd of hoeft u dat niet uit te leggen?
Voorzitter: Juridisch hoeft de Stichting inderdaad geen verantwoording af te leggen. Zeker niet via de media, tenzij we daar zelf voor kiezen. De Stichting koos vanaf haar oprichting tot de huidige dag voor openheid en publicatie. De antwoorden op vragen rond de geschiedenis van ons vermogen staan al jaren op onze website: www.DorpshuisSoesterberg.nl. Opmerkelijk is dat de aandacht voor ons vermogen bij sommigen groter lijkt dan hun aandacht voor het belang dat we behartigen. Wie geld heeft moet natuurlijk altijd oppassen voor mensen die het willen afpakken. Wie betere ideeën heeft dan de gezamenlijke Soesterbergers kan zich altijd melden, daar staan we geheel voor open. Voor ons telt enkel het volgende belang: een multifunctioneel gebouw voor alle benodigde en wenselijke activiteiten en taken in het dorpshart. Niet voor een deel van de gemeenschap, zoals nu, maar voor alle inwoners en hun gasten. Denk ook aan toeristen en veteranen. Soesterberg is al eeuwen een pleisterplaats en had tal van voorzieningen: algemeen bekend.
U gebruikt overigens de term ‘gemeenschapsgeld’ in verband met ons vermogen. “…voormalig gemeenschapsgeld” schrijft u. Dat is echt onjuist en verwarrend. Het gemeenschapsgeld dat de gemeente uitgaf voor ons pand en grond is nog steeds van de gemeente/gemeenschap! Het werd omgezet in onroerend goed, te weten ons oude pand en de grond. Die werden vervolgens door het college doorverkocht aan een ontwikkelaar. En zo werd het weer gemeenschapsgeld, bedoeld voor de inhaalslag inzake voorzieningen. Dat zit dus nog bij de gemeente. Tenzij het aan iets anders is uitgegeven, maar dat was niet de belofte en niet de afspraak bij het voorzieningen-gedreven Masterplan.
Het gaat om de vraag waarom ons vermogen nog NIET is uitgegeven. Waarom is er nog steeds niet voorzien in een behoorlijk alternatief voor het gebouw dat de inwoners werd afgenomen. De belofte was immers dat er iets tenminste gelijkwaardigs zou terugkomen! Daar was de hele ‘inhaalslag’ op gericht, aldus alle publicaties vooraf. Lees ze maar na. Een vijfde deel van de gemeente-inwoners woont straks in dorp Soesterberg. Op ruim 10 km afstand van de voorzieningen in dorp Soest. Aldaar staat het vol voorzieningen, op de een of andere manier uit gemeenschapsgeld gesteund, en aldaar zijn tientallen hectaren open plat groen in de woonkern. Soesterberg werd haar enige en laatste anderhalve hectare plus dorpshuis afgenomen voor woningbouw. Zijn de inwoners gefopt of wordt er achter de schermen stiekem hard gewerkt aan verwerving van de Kazerne en omliggende tuin? Wij weten nog van niks.
Journalist: 5. In Soesterberg maakt men zich daar, blijkens een briefwisseling deze zomer in de Soester Courant, zorgen over. Begrijpt u die zorgen en kunt u die wegnemen?
Voorzitter: Die zorgen over ons vermogen waren onheus. Men kende de antwoorden op de eigen vragen precies. Hun advocaat heeft namelijk met onze advocaat uren gemoedelijk doorgebracht en onze boeken samen bestudeerd en akkoord bevonden. Antwoorden op nadere vragen over ons vermogen en over de rechtszaken om het te beschermen, alsook over de schulden die de jaren verzet hadden opgeleverd, staan allemaal als gezegd al jaren op onze website. We weten inmiddels waar die suggestieve vragen vandaan kwamen. Zie de briefwisseling uit de Soester Courant op onze website. Daar maken we kennis met een heel specifiek clubje met duidelijk eigen belangen. Zij zochten herhaaldelijk de media via deze vragen die de aandacht afleiden van de hoofdzaken.
Als de kazerne al vrij komt, kan het in elk geval geen dorpshuis worden, zo lijkt men te bepleiten.
Wat wordt het dan wel, en wat zouden ze daarvan vinden? Liever appartementen? Duidelijk is: deze club heeft niet dezelfde doelstelling als wij. De vragen waren suggestief en deden weinig meer dan de belangstelling vestigen op hen. Profilering ten koste van anderen heet dat, met ingevlochten de suggestie dat zij de belangen van de Soesterbergers beter zouden dienen op dit punt dan de Stichting. Dat bestrijden wij. De Soesterbergers rond de Stichting weten dat dit groepje goeddeels bestaat uit mensen die voorheen publiekelijk de realisatie van het zgn. ‘Masterplan’ ondersteunden. Dat betekende het einde van tal van onze voorzieningen onder dak en in de openlucht.
Wat een lef eigenlijk om vervolgens ook nog invloed te eisen op het beleid en de statuten van de Stichting, en daarmee ons vermogen. De suggestie dat er bij ons mogelijk iets niet deugt was ongegrond en onbehoorlijk en daarmee smadelijk. Dat is een misdrijf. Nota bene werd desgevraagd met hun lokale advocaat door onze eigen advocaat uitgebreid de boeken doorgenomen! Met als conclusie natuurlijk dat alles prachtig in orde is en de Stichting ruim het tienvoudige in kas heeft van het bedrag van 30 mille waarmee we begonnen. Er zat dus iets anders achter die aandachttrekkerij via de media. Daarover ging die briefwisseling. Dat gedoe is echt afgesloten nu als u het ook goed vindt. Wij gaan er niet met het geld vandoor en ieders aandacht is verder broodnodig voor de echte onderwerpen. De Stichting heeft zich ruim 50 jaar bewezen en toonde ons dorps-brede draagvlak wetenschappelijk verantwoord aan. Middels een erkend onderzoeksprotocol en heldere onderzoeksvragen, deur aan deur, schriftelijk en mondeling, in heel het dorp.
Het enige draagvlak dat bovenbedoeld clubje voorlopig aantoonde is het gemeentebestuur. De regie achter het Masterplan vond in dit nieuwe clubje een welkom ‘draagvlak’ voor de bouwplannen die niet alleen al jaren klaarlagen, maar waarover ook al overeenkomsten met ontwikkelaars bleken te bestaan. Over het gebrek aan, en zelfs volstrekte afwezigheid van openheid bij de Gemeente hebben we deze lieden nooit gehoord. Niet erg fraai allemaal. Maar goed, dit speelde jaren geleden en we moeten echt verder met z’n allen. Er zijn nieuwe mensen aan het werk, en zodra die serieus aandacht krijgen voor andere belangen van Soesterbergers dan huizen, staan wij er klaar voor. Daarop wachten we, in goed vertrouwen.
Journalist: 6. Is er ooit door de gemeente een poging gedaan om u duidelijkheid te krijgen over het restantdeel van het geld dat de stichting beheert?
Voorzitter: Nee, waarom zouden ze? Ze vragen andere leveranciers toch ook niet wat die gaan doen met het geld waarmee de gemeente spullen kocht? De gemeente moet zich verantwoorden voor haar bestedingen, niet de leveranciers. De gemeente weet dat ongeveer de helft van de koopsom nooit in onze handen is geweest, maar direct van de gemeentenotaris naar onze bank ging, die ons vijf jaar openhield met leningen toen de subsidies waren gestopt. De Gemeente wilde ons ‘uitroken’ aldus een wethouder destijds. Een deel van het restbedrag was nodig om andere schulden af te lossen, waaronder ontmanteling en opslag en het verdrietige afscheid en het uitkopen van ons personeel. De gemeente weet dat het huidige vermogen expliciet en uitsluitend bestemd is voor een nieuw gebouw. Althans een vleugel daarvan. Het bestuur bij de Stichting is inmiddels ook gewisseld en bij de gemeente zijn nieuwe mensen verantwoordelijk, dus we kunnen vers van start gaan samen.
Journalist: 6A. Nu de gemeente concrete plannen heeft en de stichting volledig buiten beeld lijkt te blijven, doemt de vraag op: wat wil de stichting nog doen met het resterende geld en hoe kan dat zo besteed worden dat het voldoet aan de statuten? Is het bv mogelijk dat u voorzieningen of activiteiten gaat betalen?
Voorzitter: Buiten beeld zijn we zeker niet. Er zijn veel teveel Soesterbergers op de hoogte van de feiten, en samen wachten we op de dag dat er echt wordt samengewerkt. De eerste contacten met de gemeente zijn er al geweest zoals gezegd. Wij willen inderdaad niet anders dan ons vermogen herinvesteren in nieuwe voorzieningen. Ter facilitering van tal van activiteiten. U weet: de stichting is opgericht door de Soesterbergers zelf rond 1967. Een burgerinitiatief zou je dat nu noemen. Bedoeld om te voorzien in zaken en taken die de gemeente verwaarloosde in ons dorp. Toen al. We voorzagen zelf in ruimte en faciliteiten voor alle inwoners en hun gasten omdat de gemeente de portefeuilles voor deze doelen leeg besteedde in dorp Soest.
In ons dorp werd de gemeente ervaren als de boze stiefmoeder uit het sprookje die haar pleegkind verwaarloost en uitbuit ten bate van haar eigen kind.
De bitterheid was groot. En niet onbegrijpelijk hè? De vraag die opdoemt is niet wat de Stichting wil doen met haar vermogen, want dat is bekend en staat vast. De vraag is hoe de Gemeente gaat voldoen aan haar verantwoordelijkheden en de randvoorwaarden die wet en rechtvaardigheid stellen aan haar keuzes. En daarnaast, aanvullend, hoe zij zich gaat kwijten van de expliciete belofte tot een ‘inhaalslag’ inzake voorzieningen voor alle inwoners en hun gasten in dit deel van de gemeente. Een dubbele resultaatsverplichting dus. Er valt bijna 100 jaar achterstanden in te halen op gebied van een rechtvaardige verdeling van aandacht en middelen over beide dorpen op gebied van welzijn, recreatie, cultuur en toerisme. Het Masterplan heeft niets van dit alles opgelost, integendeel. De destructieve gevolgen ontkent ook bijna niemand. Maar wat nu ?
Nu de wensen tot woningbouw bevredigd zijn en verder doortreinen, zijn de noden en wensen van de inwoners aan de beurt! Dat sprookje uit ’67 is nog niet uit hoor. Alles kan heel mooi en gelukkig aflopen voor iedereen, dat is onze eerlijke overtuiging. Aangetoond gesteund door duizenden hier. Het is nog niet te laat, de ‘verrassende’ wending ligt namelijk gewoon klaar voor ieders neus: De Marechausseekazerne. En waarom niet? Hee! nu geen gemakkelijke antwoorden roepen graag vanuit onkunde, vermoedens of vage onderbuikgevoelens maar een gedegen aanpak kiezen. Alle sceptische reflexen kennen we nou wel. Is het Soesterberg gegund en wilt u helpen? Geef dit een kans! Tijd nu voor serieus onderzoek en gesprekken met de mensen die daadwerkelijk invloed hebben. Desnoods tot aan de koning, die Soesterberg beter kent dan menigeen weet. Komt goed!
Journalist: 7. Houdt u nog vast aan het oude plan voor een sociaal-culturele voorziening in de marechausseekazerne? Is dat nog haalbaar, nu de marechaussee vooralsnog niet zal verdwijnen? Heeft het nog draagvlak in het dorp, zoals die er destijds volgens u wel was, denkt u? Waarop baseert u dat?
Voorzitter: Natuurlijk jôh, waarom zou dat niet haalbaar zijn? Wij kennen echt bijna niemand hoor, die er tegen is. Mits natuurlijk de kazerne beschikbaar komt en de financiële haalbaarheid is aangetoond. Dit alles lieten wij professioneel onderzoeken en de oplossing wordt ‘zeer geschikt en kansrijk’ geacht. Plan ‘De Vleugels’ was onderdeel van het Burgerinitiatief ‘Hart voor Soesterberg’. De allerbeste eindoplossing denkbaar voor iedereen. Als gezegd: wetenschappelijk opgesteld en formeel ingediend als raadsstuk met een veelvoud van het wettelijk vereiste aantal stemmen.
Dat had door Raad en College serieus behandeld en grondig onderzocht moeten worden maar werd weggemoffeld. Dat kunnen we gaan aanvechten omdat het procedureel niet klopt, maar wij geloven meer in de oplossing van een akkoord tussen alle mensen die het pand en de grond gaan gebruiken. Dan moet je niet vechten maar bouwen. Politiek en bestuur bleken ten tijde van het Masterplan heel andere focus te hebben dan zich naar behoren te verdiepen in een afwijkend Burgerinitiatief. Wie nu in het dorpshart om zich heen kijkt ziet wel wat de prioriteiten waren: Bouwen inderdaad, maar dan wel enkel huizen huizen huizen. Ten koste van alle voorzieningen die het dorp sinds mensenheugenis grote aantrekkingskracht gaven. Waar of niet? Zie dat onder ogen.
Voorstelplan ‘De Vleugels’ werd door sommige politici weggehoond als volstrekt onrealistisch. Zij wierpen zich op als de grote deskundigen, want zij kenden iemand op een hoge post en die wist namelijk alles precies: de Marechaussee zou de kazerne nimmer verlaten! Nou: enkele maanden later stond het pand leeg. Waren we toen voorbereid geweest met z’n allen, dan had het Dorpshuis er mogelijk al lang gezeten. Op een absolute enkeling na weet helemaal niemand wat defensie gaat besluiten, zeker niet waar het gaat om speciale diensten.
Die leegstand destijds was de meest benauwde periode voor ons, want direct stroomden de plannen van projectontwikkelaars binnen in die brandkasten op de eerste verdieping van het gemeentehuis. Vergis je niet: ze liggen er nog hoor! Maar een plan van de wethouder(s) van cultuur, welzijn, aantrekkelijkheid en voorzieningen zit daar nog niet bij en dat moet echt snel veranderen.
Alle ontwikkelaars willen het terrein splitsen, de tuinen volbouwen en het gebouw vullen met luxeappartementen boven een plint. “Goddank” zeiden sommigen, “de Marechaussee zij dank” zeiden anderen, toen de Marechaussee even onverwacht als ze vertrokken, plots bleek te zijn teruggekeerd om het fort te bewaken.
Later zal het blijken, maar volgens ons was dit het allerbelangrijkste moment in de geschiedenis van de Soesterbergse gemeenschapsvoorzieningen. Het allermooiste in elk geval wat op dat moment kon gebeuren. Opnieuw het laatste dat iedereen had verwacht, en bij de Stichting ging de fles open. Laat de Marechaussee daar voorlopig maar lekker blijven zitten inderdaad. En hun mensen nog even blijven genieten van hun visje op de markt hier op woensdag.
Maar nou iets anders: Waarom zou de actuele aanwezigheid van defensie daar, een reden zijn om geen aandacht te besteden aan de zeer reële mogelijkheid dat men het pand op termijn opnieuw verlaat? Reorganisaties en bouw van nieuwe kazernes zijn in volle gang, dus wordt het hoog tijd om echt alle impasse te doorbreken en met z’n allen aan de slag te gaan. Hoe? Door samen twee onderwerpen op de best denkbare manier te onderzoeken: Verwerving en exploitatie. Inzake verwerving hebben we, met alle respect, geen enkele belangstelling meer voor zogenaamde ‘deskundigen’ die dat helemaal niet zijn. Met hun inschattingen en gesuggereerde ‘vertrouwelijke informatie via kennissen op hoge posten’ en anderen met onderbuikgevoelens. Kletskoek.
Op die plek ons nieuwe multifunctionele gebouw met een grandcafé is de mooiste oplossing voor iedereen. Alle veroorzaakte problemen door gemis aan open ruimte zijn dan ook opgelost want de tuinen worden één aangesloten stuk met het DenBergh-pleintje. Welkom terug kermis, welkom terug eigentijds circus en ijsbaantje enzovoort. Absoluut de moeite waard om zeer grondig te onderzoeken in samenspraak met bij voorkeur enkel de allerhoogste beslissende instanties. Geen tussenpersonen meer met inschattingen of wensen, maar deskundigen en beslissers onder elkaar. Iedereen ziet het belang voor dit dorp dat 50 jaar op slot zat in dienstbaarheid aan land en wereld, en vervolgens de parkeerplaats werd van alle woonwensen uit de hele regio. Tijd en aandacht voor de mensen nu!
Zoeken naar een tijdelijk oplossing is prima. Het ene moet gedaan en het andere niet gelaten. Dus: zorgen voor zo goed mogelijke tijdelijke voorzieningen en tegelijk toewerken naar een definitieve oplossing. Dat is het enige wat gevraagd wordt van politiek en bestuur.
En inzake uw vraag naar ons draagvlak verwijzen we graag naar onze website waar u filmpjes ziet met honderden Soesterbergers over plan ‘Vleugels’. We hebben amper Soesterbergers gehoord die de kazerne een slecht plan vinden als het inderdaad aangetoond te realiseren is. Onze deskundigen achten het prima haalbaar. De voorgestelde coöperatievorm heeft zich op tal van plekken in binnen- en buitenland bewezen. De locatie en beschikbare ruimte leent zich uitstekend voor alle benodigde en wenselijke doelen, alsmede een lucratieve exploitatie vanuit een professionele horeca-kern, aangevuld met gemeentesubsidies en onderhoudsbudgetten. Het wordt prachtig. Iedereen blij, iedereen wint.
Journalist: 8. Het bestuur bestaat volgens de KvK uit twee bestuursleden, terwijl er minimaal drie behoren te zijn. Is dat een tijdelijke situatie? Staan er Soesterbergers klaar?
De aanname dat het er drie bestuurders ingeschreven behoren te zijn is onjuist. Natuurlijk zijn er meer actieve Soesterbergers rond de Stichting maar we bevinden ons in een uitzonderlijke tijdelijke situatie. We zijn fondsbeheerders nu, en dat betekent alleen werk voor de boekhouder en de accountant, onder toezicht van onze advocaat, notaris en bank. Het huidige bestuur neemt geen nieuwe besluiten over het vermogen en past enkel op de zaak. Als altijd denken natuurlijk tal van dorpsgenoten mee, en die staan klaar om aan te treden zodra dat aan de orde is. Daarnaast zijn er ook nieuwe verbanden ontstaan waaronder ‘POS’, ‘Soesterberg.NU’ en ‘Samen voor Soesterberg’ en ook ‘Ons Netwerk’ is een nieuwkomer. Allen hebben aangegeven graag te willen helpen bij een duurzame oplossing. Daar zitten zeker geschikte en bereidwillige nieuwe bestuurders bij ook. Samen gaan we het dorp haar oude glans als pleisterplaats teruggeven. Waarbij weer alle inwoners en hun gasten worden bediend van de bekende voorzieningen die we al hadden, maar nog beter. Vergelijkbaar met andere dorpen waaronder bijvoorbeeld dorp Soest.
Maar nu U : Wie zegt er eigenlijk dat de kazerne is uitgesloten als optie voor de toekomst? Serieus: wat zijn de argumenten en bronnen? Die vraag moet nog steeds samen met de gemeente gedegen, serieus en in alle rust worden onderzocht. Als volwassen zorgzame bestuurders onder elkaar, vruchtbaar samenwerken aan de voorbereidingen voor het moment dat de Marechaussee weer vertrekt. Jammer voor enkele projectontwikkelaars misschien, maar die zijn inmiddels ruimschoots bediend nietwaar? Nu zijn de Soesterbergers en hun gasten aan de beurt. De mensen! We zullen zorgen dat onze vrienden van de Marechaussee hun wekelijkse visje van de Soesterbergse markt niet hoeven te missen. Die zullen we nog jaren nabezorgen op hun nieuwe adres. Als blijk van eeuwige dank voor het verlengde bewaken van ons fort. Beloofd!
>einde interview<
wit
OUDERE TEKSTEN, vorige bestuursperioden
2017
U weet het vast: er gebeurt veel in en rond Soesterberg momenteel. Ruim 50 jaar geleden kochten de verenigde Soesterbergse vrijwilligers voor hun gemeenschap een stuk grond en bouwden er een Dorpshuis. Dat gebouw is nu onder dwang gesloten en verkocht. De politiek had hier liever woningen in het hart van ons dorp dan een dorpsplein, een evenemententerrein en een dorpshuis. Dorpsplein en Evenemententerrein waren gemeentegrond, dus die kon men eenvoudig verkopen. Met het Dorpshuis lag dat anders want dat pand en de grond er onder was eigendom van de Soesterbergers zelf, beheerd door een zelfstandige rechtspersoon in de vorm van een Stichting. Dat zijn wij.
Met de opbrengst van het oude gebouw willen de Soesterbergers een nieuw gebouw realiseren. Beter en fraaier dan voorheen, en natuurlijk optimaal gericht op de toekomst.
Samenwerken
Er dienen zich interessante perspectieven aan om gezamenlijk te werken aan een nieuwe fase van het Dorpshuis Soesterberg. De ruziemakers en de te grote ego’s zullen ruimte moeten maken. Want de zaak al lastig genoeg. De Marechausseekazerne is hier en nu in beeld als gedroomde locatie voor oplossing van de problemen rond de sociaal-culturele voorzieningen van dorp en inwoners van Soesterberg. Mede door opdrachten van raadslieden en colleges aan de Gemeente zijn er gesprekken in het verschiet om uit te zoeken hoe de beste oplossing vorm moet krijgen. Ons bestuur, uw Dorpshuisbestuur, heeft in de afgelopen jaren niet stilgezeten. Er is studie gedaan naar regionale en landelijke ontwikkelingen, en er zijn contacten gelegd met tal van deskundigen en organisaties. Onder meer de Vereniging Kleine Kernen, Alleato, de provincie, Defensie, Centrale Overheid, RVOB (Domeinen), Horeca-adviseurs, juristen, bouwers, enzomeer.
Situatie in 2016: (de Raad schoof hierna alle resultaten en producten van de verplichte inspraakronde, tijdens welke ingehuurde krachten de Soesterbergers bezig hielden, compleet terzijde en besloot zoals politiek al in 2002 in achterkamertjes had besloten. Er waren twee Soesterbergers bereid gevonden om alle bezwaren, wensen en alternatieven, tegen te spelen en het ‘Masterplan’ te prijzen. Het plan dat gebaseerd was op de absurde drogreden dat gebouwd moest worden op de plek van bestaande sociale voorzieningen om draagvlak te houden voor sociale voorzieningen. “Wij zijn Soest”…
2016: Er ligt een voorstel van de Soesterbergers aan de gemeente, dorpsbreed getoetst en ingediend als formeel Burgerinitiatief met een draagvlak van -wetenschappelijk verantwoord vastgesteld-: 93% van de dorpsbewoners.
Het voorstel bestaat uit twee delen:
1. Nieuwbouw clubhuis IJsvereniging en overige openluchtactiviteiten op het Evenemententerrein.
2. Vestiging overige sociaal-culturele initiatieven en organisaties in de oude Marechausseekazerne.
In het verleden zijn door de Raad besluiten genomen die enkel gebaseerd waren op aannamen en vooringenomen wensen tot verzilvering van de laatste openbare grond in het dorpshart. Ook aldus rechters, Ombudsman en Rekenkamer was er geen serieus gemeentelijk onderzoek naar draagvlak onder belanghebbenden. Ingeval van een dorpshart en dorpshuis zijn dat in beginsel alle inwoners (en hun gasten). Het aangevoerde ‘draagvlak’ bleek ook tijdens de Raadsvergadering enkel te bestaan uit subsidie-afhankelijke organisaties met een eigen onderkomen. Zo’n manier van politiek bedrijven en besturen kan heel lang goed gaan, maar uiteindelijk is er natuurlijk de wet en ook het geduld van de lokale vrijwilligers en inwoners is eindig.
Coöperatie
Voorgesteld wordt aan de gemeente om alle bloemrijke taal over samenwerken met vrijwilligers en lokale deskundigen om te zetten in daden. Niet alleen met clubs die geheel van de gemeente afhankelijk zijn maar juist ook met de lokale vrijwilligers die zich ook richten op de overige inwoners. De stichting Dorpshuis heeft zich ruim 40 jaar bewezen voor de gemeenschap. Het stelde de Gemeente herhaaldelijk openlijk voor, om gezamenlijk zitting te nemen in een coöperatie die een dorpsgebouw, -bij voorkeur in de oude Marechausseekazerne- beheert en exploiteert. Mogelijk kan nog een derde partij hier zitting in nemen. In het voorstel worden deze twee of drie partijen na splitsing van pand en grond, ieder eigenaar van een gedeelte. Ook is het mogelijk dat zij gezamenlijk eigenaar worden van het geheel. De consequenties van de juridische/fiscale/economische en andere verschillen tussen deze samenwerkende partijen worden momenteel overwogen. De Raad gaf herhaaldelijk expliciet de opdracht aan het College om daadwerkelijk initiatief te nemen richting Defensie, BZ, RVOB en met name de Stichting Dorpshuis en grondig onderzoek te doen. Afgelopen juni opnieuw. Het is nu november…
‘Vleugels’
Praten met de Stichting houdt in praten over een alternatief voor de huidige plannen, welk zeven jaar geleden (!) is ingediend en dorpsbreed werd onderzocht en onverminderd wordt gesteund, en er toe moet leiden dat Stichting en Gemeente gaan samenwerken. Daadwerkelijk samenwerken. Er zijn diverse landelijke regelingen die een samenwerkende overheid stimuleren en belonen, en aanschaf voor hergebruik van oude overheidsgebouwen zoals een kazerne, tegen sterk gereduceerd tarief, mogelijk maken. Daarvoor moet een gemeente echter daadwerkelijk samenwerken met een lokale (markt)partij die niet geheel afhankelijk is van subsidie . Pand en grond worden aangeschaft voor dit specifieke doel en bij voorkeur gesplitst voor verdeling over 2 of 3 eigenaren. Deze doen samen de verbouwing en exploiteren vervolgens ieder hun eigen vleugel in goede samenwerking.
Eigentijds en toekomstgericht
De voorgestelde aanpak beperkt de overheidskosten tot een minimum, en geeft de dorpsgemeenschap optimale bestaanszekerheid en vrijheid van handelen binnen wet en regelgeving. Voor de verdeling van pand en grond en de gezamenlijke verbouwing is het ‘Plan Vleugels’ gemaakt: De gemeente wordt eigenaar van de westvleugel en de grond die ten westen ligt tussen de opstal en de Montgommeryweg. Daarin komen de bibliotheek (Idea), Balans, gemeenteloket, politiepost en overige diensten die direct onder de gemeente vallen. Deze vleugel is ’s avonds af te sluiten. De rest van het gebouw en de grond (niet bedoeld voor woningbouw!) is eigendom van en wordt beheerd en geëxploiteerd door de Soesterbergers zelf, zoals zij dat al ruim 40 jaar prima deden.
Multifunctionele zaal en Grand-café
De zuidelijke vleugel en de binnenplaats komen mogelijk in eigendom van een derde partij. Hier hebben zich al diverse partijen voor aangemeld. Voor dit deel zijn we niet op zoek naar een horecaondernemer maar naar een investeerder. Horeca moet immers dienend blijven en in nauw overleg met de rest opereren. De Coöperatie zal -al dan niet met een derde partij- de zuidvleugel verbouwen en uitbreiden tot grand-café dat tevens de beschikking krijgt over de binnenplaats. Bezien zal worden of direct een overkapping wordt gerealiseerd of dat we dit uitstellen. De exploitatie van de horeca wordt onder voorwaarden vergund aan een bestaande lokale horecaondernemer of anders verzorgd door/namens de Stichting, zoals het de afgelopen 40 jaar ging.
Inverdienlocatie? jazeker!
Over de tegenstellingen tussen gemeente en Soesterbergers is de laatste jaren genoeg gezegd en gestreden. De oorzaak is blootgelegd en helder: de gemeente zag ons dorpshart als een ‘inverdienlocatie’ om te cashen en de Raad leek maar niet te beseffen dat het gaat om het dorpshart van de toekomst, mede door de sluiting en bebouwing van het voormalige Dorpsplein. De twee hectaren Evenemententerrein en de hectare Marechausseekazerne beslaan samen nog geen drie hectaren die nu de Soesterbergers en hun gasten gegund moeten zijn. Drie hectaren waar de gemeente daadwerkelijk kan samen-werken en kan ‘inverdienen’ aan goodwill, tevredenheid en vertrouwen. En waar de horeca en middenstand kan verdienen aan de activiteiten, zoals al honderden jaren het geval is rond die locatie. En ook aan rechtvaardigheid kan worden inverdiend: Het andere dorp in onze gemeente beschikt immers over ruim 65 hectaren openbaar plat groen in de dorpskern en over tal van gebouwen die geheel in eigendom zijn en op balans staan van onze gemeente. Dat is zeer oneerlijk verdeeld en onrechtvaardig.
Historie en achtergronden:
Omdat we nog veel vragen krijgen over de geschiedenis en andere achtergronden van de Stichting en het Burgerinitiatief, hebben we de content uit het verleden toegankelijk gehouden. Maar weet dus, dat dit teksten en gebeurtenissen zijn van jaren geleden. Wij zijn inmiddels vele stappen verder en staan vol vertrouwen met de rug naar het verleden, en een scherp zicht op de toekomst.
Ondertekend: Stg. Dorpshuis Soesterberg en verenigde locale Sociaal-Culturele organisaties.